Pse profesorët e ekonomisë nuk janë miliarderë?

Profesorët e ekonomisë nuk janë miliarderë sepse mendojnë në mënyrë logjike, brenda një sistemi të qëndrueshëm financiar.

Miliarderë u bënë ata që menduan në mënyrë të palogjikshme nga pikëpamja e sistemit ekonomik.

Kur bëhet fjalë për të diskutuar tendencat makroekonomike, gazetarët thërrasin gjithmonë profesorë të ekonomisë. Por kur intervistojnë miliarderët, ata vetëm i pyesin si mendojnë, ose si i fitojnë paratë, transmeton Telegrafi.

Nëse do të organizonit një diskutim midis një profesori të respektuar të ekonomisë dhe një miliarderi në lidhje me tendencat aktuale dhe të ardhshme makroekonomike në treg, profesori do të dilte gjithmonë fitues. Prezantimi i tij është logjik financiar, ai ka pas tij hulumtime dhe të dhëna të shumta që bëjnë një sistem të qëndrueshëm. Miliarderi, përballë një mënyre të tillë të të menduarit, humb, sepse pikëpamja e tij brenda një sistemi të tillë është financiarisht joogjik.

Por një profesor i ekonomisë do të jetë akoma i punësuar në ndonjë fakultet ose institut, dhe një miliarder do të vazhdojë të fitojë miliarda. Pse?

Bota po ndryshohet nga novatorët dhe jo nga menaxherët

Për shkak se ekonomia e mungesës është studiuar në fakultetet e ekonomisë dhe jo ekonomia e bollëkut, shkruan David Olarinoye, një këshilltar i ndërmarrësisë dhe redaktor i portalit “Rich Culture”. Ekonomia merret me atë se si të menaxhojmë mirë burimet ekzistuese, studentët mësojnë se si t’i menaxhojnë më mirë ato që kanë dhe jo si të krijojnë më shumë.

Nga ana tjetër, nuk është e pazakontë që njerëzit shumë të pasur të jenë personat që u larguan nga shkolla, ose të jenë fëmijët e sipërmarrësve të suksesshëm që mësuan për të fituar para në shtëpi dhe jo në shkollë, raporton portali Business&Finance.

Menaxhimi është një aftësi e shkëlqyeshme, dhe historia e ekonomisë është pjesërisht histori e menaxherëve të shkëlqyeshëm, pavarësisht nëse ata menaxhuan thesarin e shtetit apo një kompani. Por bota nuk mund të ecë përpara nëse mendojmë vetëm se si të menaxhojmë mirë burimet ekzistuese, të cilat, në fund të fundit, janë gjithnjë të kufizuara.

Bota është ndryshuar nga zbulimet e shpikësve, novatorëve, madje dhe aventurierëve. Në një farë mënyre, të gjithë ata që kërkojnë diçka të re, jashtë sistemit ekzistues, janë aventurierë. Dhe ato zbulime, edhe kur ato janë jashtë sferës ekonomike, në një mënyrë apo tjetër ndikuan në ekonomi.

Paratë ikin nga duart e atyre që përpiqen t’i mbajnë

Çdo ekonomi e zhvilluar dhe e pasur nuk u bë e tillë vetëm sepse ishte menaxhuar mirë. Ajo është kryesisht një produkt i inovacionit dhe zbulimit. Nëse ne udhëzohemi vetëm nga mënyra se si të mos humbim atë që kemi, të menduarit e tillë çon në ngecje, dhe çdo ngecje është një hyrje në varfëri.

Paratë po ikin nga ata që vazhdimisht mendojnë se si t’i ruajnë ato. Ai është në anën e atyre që mendojnë përpara dhe guxojnë të humbin përkohësisht para në përpjekjet për të zbatuar idenë e tyre para të tjerëve, transmeton Telegrafi.

Merrni për shembull një profesor të ekonomisë që jetoi dhe punoi vetëm dy shekuj më parë. Imagjinoni që atij iu dha detyra të parashikonte të ardhmen, e cila është e tanishmja jonë, në bazë të lëvizjeve të mëparshme dhe të dhënave që kishte në dispozicion atëbotë.

Cilat janë mundësitë që profesori i ekonomisë, bazuar në burimet e kohës, të parashikonte shfaqjen e diçkaje që së paku do të ishte e ngjashme me internetin dhe mënyrat moderne të komunikimit? Asnjë, argumenton Olarinoye. Sepse, ai do të llogariste në ato mallra që kishte në dispozicion në atë kohë dhe do të projektonte të ardhmen. Shpikësit dhe të tjerët që shikojnë diçka të re nuk llogariten në kufizime të tilla.

Lehtë është të shtypen paratë, por vështirë të dyfishohen

Modelet e sotme financiare bazohen në të njëjtën injorancë të saktë. Dhe ata fillojnë nga fakti se burimet që kemi sot janë të njëjtat që do të kemi nesër, dhe shpesh ato do të jenë më të vogla.

Por problemi i varfërisë nuk do të zgjidhet kurrë duke shtypur para. Bankat qendrore mund të shtypin kartëmonedha sa dëshirojnë, por nëse kjo nuk shoqërohet me rritjen e produktivitetit, rezultati do të jetë inflacioni, madje edhe hiperinflacioni dhe zhvlerësimi i monedhës.

Rritja e produktivitetit nuk mbështetet nga ekonomistët e punësuar në bankat qendrore. Rritja e produktivitetit mbrohet nga sipërmarrësit. Këta të fundit, ndryshe nga ekonomistët që shtypin para, janë të përqendruar në mënyrën e përdorimit të atyre parave më me fitim. Ata janë të përqendruar që përmes problemeve të mund të fitojnë para.

Njerëzit janë ata që krijojnë recesionin e tyre

Prej vitesh, mediat kanë raportuar vazhdimisht mendimet e ekspertëve makroekonomikë për recesionin e ardhshëm. Sa herë në ditë i dëgjoni këto fjalë dhe shprehje: të pamjaftueshme, të këqija, të panevojshme, të humbura, madje edhe më keq, etj. Edhe kur kohët janë të mira, ekonomistët parashikojnë kohë të këqija. Dhe kur flitet aq shumë për recesionin e ardhshëm, shumica fillojnë të veprojnë sikur të ketë ndodhur tashmë.

Njerëzit janë ata që krijojnë recesionin e tyre, me mënyrën e tyre të të menduarit. Nëse humbin punën e tyre, ata më së shumti mendojnë se ekonomia është në krizë dhe thjesht janë viktima të tyre. Ata rrallë mendojnë nëse e humbën punën sepse nuk dinin ta bënin atë në një mënyrë që do t’i siguronte punëdhënësit të ardhura.

Ata që janë në gjendje të fitojnë, nuk i marrin vendimet e tyre nën ndikimin e lajmit për katastrofën e afërt ekonomike, dhe as nuk e lidhin të ardhmen e tyre me “situatën e përgjithshme” që varet nga qeveria dhe krijuesit e politikës ekonomike. Ata e shohin krizën si mungesë të parave, por jo të zgjidhjeve të problemeve që janë shfaqur. Ata nuk e shohin ekonominë si një sistem të ndërlikuar, por përmes thelbit të saj – se gjithnjë është një marrëdhënie midis ofertës dhe kërkesës në treg.

Para ka më shumë sesa ide të mira

Nëse jeni në gjendje të gjeni një zgjidhje për një problem, të prodhoni diçka për të cilën njerëzit me të vërtetë kanë nevojë dhe që do t’u sjellë dobi atyre, ata do ta blejnë atë pavarësisht krizës, argumenton Olarinoye. Sipërmarrësit e suksesshëm janë përqendruar gjithmonë në zgjidhjen e problemeve ekzistuese, jo në burimet ekzistuese.

Sepse gjithmonë ka para të mjaftueshme në botë për dikë që di të zgjidhë një problem. Dhe mungesa e parave është gjithmonë problem i mungesës së ideve të mira, krijimtarisë dhe optimizmit, të cilat nga pikëpamja e sistemit ekonomik më shpesh duken joligjore.