Binjakët e Gazës, jeta e të cilëve ka qenë vetëm luftë
Binjakët palestinezë Uday dhe Hamza Abu Odah nuk kanë njohur asgjë tjetër përveç luftës që kur kanë lindur në Gaza, më pak se një muaj pasi filloi konflikti më 7 tetor 2023.
Jetët e tyre janë përcaktuar dhe përfshirë nga ofensiva shkatërruese ushtarake e Izraelit, e nisur në përgjigje të sulmit vdekjeprurës në Izraelin jugor nga grupi militant palestinez Hamas saktësisht dy vjet më parë.
Kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu ka përqafuar një plan të Presidentit të SHBA-së Donald Trump për Gazën dhe Hamasi e ka pranuar pjesërisht atë, por nuk ka siguri se kur ose nëse plani do t’i japë fund luftimeve.
Ëndrrat e nënës për një të ardhme më të mirë
Që kur kanë lindur më 2 nëntor 2023, binjakët kanë humbur shtëpinë e tyre dhe kanë jetuar në tenda dhe në rrugë.
Babai i tyre u vra duke kërkuar ndihmë dhe dy vëllezër u plagosën.
Ata kanë vuajtur nga uri e vazhdueshme, periudha të shpeshta sëmundjesh dhe episode të përsëritura bombardimesh të tmerrshme.
Ata tani jetojnë në një kamp të mbushur me njerëz në plazh, nën një sfond lotësh pothuajse të vazhdueshëm nga njerëzit përreth tyre, britmash të shitësve ambulantë, zhurmë kërcënuese të avionëve luftarakë dhe kërcitje të armëve në distancë, shkruan Reuters, transmeton Klankosova.
Nëna e tyre, Iman, dëshiron një të ardhme tjetër për ta: paqe, ushqim, një shtëpi dhe shkollim.
Djemtë janë tashmë të traumatizuar dhe zhvillohen ngadalë. Ajo ka frikë se nëse sulmi i Izraelit vazhdon, ata – dhe brezi i ri i banorëve të Gazës – do të jenë edhe më të plagosur.
“Kemi frikë se kjo luftë nuk do të ndalet kurrë, se ka një fillim dhe pa fund.”
Gëzim dhe hidhërim
Familja iku nga shtëpia e tyre pranë vijave të frontit në fillim të luftës dhe kërkoi strehim në një shkollë të mbushur me njerëz. Kishte pak karburant dhe kur Iman hyri në lindje, iu desh të shkonte në këmbë deri në spital. Pavijoni i maternitetit ishte i mbushur plot me të plagosur.
“Shkova në këmbë në Spitalin Al-Nasser për të lindur. Zbrita shkallët dhe isha në prag të lindjes, me ujërat që më iknin, dhe nuk kishte askush që të kujdesej për mua, askush. E thirra burrin tim, ai erdhi me mua dhe ecëm së bashku.”
Të shtënat me armë zjarri, procesionet mortore dhe vajtimet nga morgu aty pranë u përzien me britmat e foshnjave të porsalindura, kujtoi Mohammed Salem, një fotograf i Reuters që punonte atje atë ditë.
«Ndjenja midis mjekëve dhe pacientëve në repart ishte e çuditshme, një përzierje emocionale gëzimi dhe hidhërimi», tha ai.
Imani lindi menjëherë pas mbërritjes, binjakët e saj peshonin secili 3 kg (6.6 lb).
Izraeli kishte ndërprerë të gjitha furnizimet në Gaza në fillim të luftës dhe kishte mungesa të formulës për foshnje dhe gjërave të tjera të nevojshme, siç janë pelenat. Kjo lejoi që disa ndihma të fillonin të vinin përsëri në Gaza disa javë pas fillimit të luftës, por agjencitë e ndihmës thanë se vetëm një pjesë e vogël e asaj që nevojitej mbërriti.
«Shkoja nëpër repartin e maternitetit te gratë që ishin shtrirë atje dhe u thoja ‘Cila nga ju vajza ka qumësht shtesë?’», tha Imani, duke shpresuar të gjente gra që ushqejnë me gji dhe që mund të dhuronin pak qumësht pluhur.
Me pak shtretër në dispozicion, asaj iu desh të kthehej në këmbë për në strehë, gati një kilometër larg , me foshnjat e saj po atë ditë, tha ajo.
